ԿԳՆ-ում իրավիճակ չի փոխվել. նախարարն ու փոխնախարարները հաշվետու չեն աշխատակազմին

Դեռ հունիսին գրել էինք, որ կրթության և գիտության նախարարությունում կարևորագույն և ոլորտային հարցերը նախարար Արայիկ Հարությունյանը քննարկում է բացառապես իր մտերիմների հետ՝ անտեսելով թե՛ վարչությունների պետերին ու աշխատակիցներին, թե՛ նախարարության մասնագետներին: Գրեթե 8 ամիս անց ԿԳՆ-ում իրավիճակ չի փոխվել, ավելին, նախարար Հարությունյանի գործելաոճով են աշխատում նաև նրա տեղակալները:
Օրեր առաջ նախարարության պաշտոնական կայքում հայտնված «Թևակոխում ենք գլոբալ և համակարգված բարեփոխումների փուլ. Ա. Անափիոսյան» վերտառությամբ հրապարկման առաջին տողում գրված էր, որ «փոխնախարար Արևիկ Անափիոսյանն աշխատակիցներին է ներկայացրել այն ծրագրերը, որոնք նախատեսում են իրականացնել միջազգային գործընկերների և հասարակական կազմակերպությունների հետ համատեղ»:

Լրատվամիջոցների էլեկտրոնային հասցեներին, սակայն, նախարարության վերոնշյալ հաղորդագրության փոքր-ինչ խմբագրված տարբերակն է ուղարկվել, մասնավորապես՝ «ներկայացվել» բառը փոխարինվել է «քննարկվելով»: Անափիոսյանը գուցե գլխի է ընկել, որ հրապարակման առաջին պարբերությունն իրենց վարած ոչ հաշվետվողական քաղաքականության մասին է վկայում, և հրահանգել է խմբագրել այն: Փաստը, սակայն, որ նախարարության աշխատակազմը տեղյակ չէ նախարարության իրականացրած աշխատանքներից, նախարարի ու փոխնախարարի հանդիպում-քննարկումներից, անհերքելի է: Վերոնշյալ հանդիպման ժամանակ ԿԳՆ հանրակրթության վարչության պատասխանատուներն անակնկալի են եկել՝ իմանալով, որ «ՈՒսուցիչ» ծրագիրը պատվիրակելու է անհատի՝ Բիայնա Ամիրջանյանին: Ի դեպ, «ՈՒսուցիչ» ծրագիրը, որ նախատեսում է ուսուցիչների ատեստավորման միջոցով աշխատավարձերի մինչև 50 տոկոս բարձրացում ապահովել, մշակվել է դեռևս 2017-ին՝ նախորդ իշխանությունների ժամանակ, բայց նորերն այն իրենց են վերագրում:

Նոնսենս է, երբ նախարարության ոլորտային ստորաբաժանումների աշխատակիցներին,՝ տվյալ դեպքում` հանրակրթության վարչությանը, փոխնախարարը ներկայացնում է արդեն իսկ քննարկված փաթեթ, այնինչ այդ վարչության մասնագետները պարտավոր են ներկա լինել իրենց ոլորտին առնչվող ցանկացած քննարկման:

Տրամաբանական չէ նաև այն, որ փոխնախարար Անափիոսյանը աշխատակիցներին ներկայացնում է միջազգային կազմակերպություններին՝ ստվերելով պետական շահի գաղափարը: Տպավորություն է, որ նա ոչ թե Հայաստանի կառավարության ներկայացուցիչն է, այլ միջազգային կազմակերպությունների դեսպանը գործադիրում: Թեև նախարարի միջազգային գծով տեղակալն է, բայց դա չի ենթադրում, թե նախարարության աշխատակիցներին պետք է ներկայանալ ՀԿ սեկտորի ու միջազգային կառույցների ներկայացուցչի դիրքերից: Ի դեպ, Անափիոսյանը հանրային քաղաքականության ինստիտուտի տնօրենի պաշտոնից է ԿԳՆ եկել: Վերոնշյալ կառույցը նույնպես սնվում է Սորոսի հիմնադրամից, ու ԿԳՆ-ում այս կառույցի շահերը ներկայացնելու հանգամանքը գուցե դրանով է պայմանավորված:

Սերգեյ ՍԱՂՈՒՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ